Na osobowość człowieka i jego losy mają wpływ różne liczby. Dlatego wiele osób zastanawia się, jak nauczyć się ich liczba w numerologii. Obliczając ich, można znaleźć odpowiedzi na nurtujące pytania i zrobić swoje życie lepszym. Taka nauka, jak numerologia, bada wpływ liczb na ludzi i w tej chwili jest wiele informacji, które pomogą lepiej zrozumieć, co dzieje się w życiu każdego urodzeniaNumerologia losu daje możliwość zrozumieć potencjał człowieka, dominujące cechy jego charakteru, ale w żaden sposób nie pozwala z dokładnością obliczyć całe jego życie. Ludzie urodzeni pod tymi samymi numerami, mogą być do siebie podobne, ale niekoniecznie, że wszystko u nich będzie całkowita. Liczby mogą podpowiedzieć, że lepiej w sobie rozwijać i wspierać, jaki potencjał w nas określone. Dla każdego człowieka ważne jest, aby zrozumieć to, bo jeśli on będzie iść nie tam, to jego życie może być dzielić numery od jednego do dziewięciu, tak samo nowoczesna numerologia przyznaje 11 i 22, jak najbardziej silne i szczęśliwe liczby urodzenia. Uważa się, że pod nimi rodzą się wielcy ludzie, mogące prowadzić za sobą masy ludzi, łącząc ich wspólną ideą lub nauką. Uważa się, że wiele znanych osobowości urodzili się pod tymi daty urodzeniaIstnieje kilka sposobów, jak poznać swoją liczba w numerologii daty urodzenia. Najbardziej popularnym rozwiązaniem jest wykorzystać wszystkie liczby z daty. Innymi słowy, jeśli człowiek urodził się 12 grudnia 2002 roku, to bierzemy pod uwagę liczby Następnie należy zsumować je, czyli 1+2+1+2+2+0+0+2 i otrzymujemy 10. Dalej trzeba dodać te liczby nowo. W końcu wychodzi na to, że człowiek urodził się pod numerem prawidłowo postu: podstawowe zasady Wielkiego PostuWielki post, jeden z dłuższych postów kościoła prawosławnego, przychodzi raz w ślad za Масленицей i trwa siedem tygodni, w ciągu których wierni odmówią od każdego zwierzęcej i żywności. Tak długo powstrzymywać się od скоромных potraw jest bardzo trud...Do czego się śni, była dziewczyna?Nie jest tajemnicą, że sny wysyła nam nasza własna podświadomość. W nich możemy na nowo przeżywamy ostatnie wydarzenia, dostać się do nieprzewidzianych sytuacji, a nawet możemy być w przyszłości. Wiele marzeń można łatwo rozszyfrować – wystarcz...Ikona Matki Bożej Муромская, Kazan, Vladimir: opis, zdjęciaO co się modlić ikon? Każdy człowiek znajdzie ukojenie w swoim. Ktoś prosi o spokojnej i bezproblemowej drodze, ktoś modli się o zdrowie i dobre samopoczucie, a niektórzy zwracają się do Boga o pomoc w biznesie, nauce i pracy. Przeznaczenie prawosław...A w drugim sposobie, który uznaje nowoczesna numerologia, liczba człowieka jest obliczana z uwzględnieniem odprowadzenia literowego wartości miesiące w liczby. Dla rosyjskich liter przypisane są wartości liczbowe. Alfabet zapisują się w kilku rzędach, w każdym z których dziewięć sumują się te liczby za pomocą tabeli: wybrana litera i wygląda jej wartość liczbową. Ta metoda odnosi się do pitagorejskich systemie. Dla poprzedniego przykładu wychodzi na to, że musimy złożyć 1+2+5+6+1+1+2+7+2+0+0+2 i ukaże się 29, a to 11. Czyli ta metoda pozwala na znalezienie bardziej poprawną obliczenia, z uwzględnieniem liczb, należących do liter, produkował w swoim czasie Pitagoras. W ten sposób, miesiące w tym systemie mają wartości liczbowe:Styczeń ó – ó ó ó ó ó ó – ó – ó metoda również jest brane pod uwagę przy obliczaniu numerologia imienia i nazwiska. Wszystkie liczby należy zsumować, a to pozwoli uzyskać osobisty liczba człowieka po imieniu. Ale w пифагорейском metodzie nie są brane pod uwagę wartości od jednego do dziewięciu, a wszystkie wartości poniżej 22. A oto jedynka i dwójka nie liczb w ПифагоруOto krótki wartość liczb w numerologii człowieka, opracowanej Пифагором:3 – aktywny człowiek, kochający pracy;4 – lider, przyzwyczaił się rozwiązać wszystkie osobiście;5 – towarzyska, przyjazna osobowość;6 – bardzo kreatywny, utalentowany człowiek;7 – jest ambitna osoba, kochająca ryzyko;8 – odpowiedzialny i rozsądny człowiek;9 – samotny mędrzec, bardzo rozważny;10 – фаталистическая natura, są zadatki na lidera, często przedsiębiorczy;11 – aktywny człowiek z dużym zapasem energii i жизнелюбия;12 – jest ambitna, pracowita osobowość;13 ó jasne, energiczna osobowość, która nie kocha życia i spokoju;14 – szczegółowy osobowość, z dużym zapasem cierpliwości;15 ó w aktywnych osobowość z ogromnym zapasem energii;16 – wrażliwa, emocjonalna natura;17 – jest ambitna, romantyczna osobowość;18 – восприимчивый człowiek, bardzo emocjonalny, ale posiadający swój wewnętrzny świat w sobie;19 – zarozumiała osobowość;20 – bardzo poważna i категоричная osobowość;21 – podróżnik;22 – to bardzo mądry człowiek, z tendencją do ciągłego pomocą numerologii można również dowiedzieć się z jakimi problemami osoba może napotkać w swoim życiu. Ponadto, cyfry pozwolą obliczyć, jakie jest prawdopodobieństwo wystąpienia danego zdarzenia. Aby to zrobić, trzeba wziąć dwie cyfry daty urodzenia i odjąć od większej mniejszą. Załóżmy, że człowiek urodził się 15 dnia, będzie liczyć 5-1, i w końcu wyjdzie 4. Przy pojedynczych liczbach odjąć liczb w numerologii dotyczące problemówPrzyjrzyjmy się krótkie wartość problemowych liczb uzyskanych metodą odejmowania:0 ó problemy w życiu nie przewiduje się;1 – mogą wystąpić różne zależności;2 – zwiększona niepewność co do własnych umiejętności;3 – nieumiejętność wyrażania swoich emocji;4 – lenistwo;5 –konserwatyzm, strach przed zmianami;6 – krętactwo od zobowiązań;7 – niezdecydowany charakter;8 – osób źle rozumie, gdzie jest dobro, a gdzie zło;9 – brak umiejętności liczby urodzinNajważniejsze jest to, że można określić za pomocą numerologii – to dlaczego człowiek przyszedł na ten świat, co powinien osiągnąć, jaka jest jego misja na ziemi. Mówiliśmy już o metody, jak poznać swoją liczba w numerologii, teraz spójrzmy na wartości tych urodzeni pod jednostką – to urodzeni przywódcy, tak zwani przywódcy. Powinny one rozwijać siłę woli, pewność siebie, im właściwe aktywność i egoizm, często są one wpływu. Również w nich może wystąpić upór, odwaga, agresja i zdolność do twórczej dwójka są zwykłymi zespołowymi członkami. To przeciętna osobowość. Muszą rozwijać w sobie skromność, wrażliwość, czułość, delikatność. Zwykle takie ludzie są niestabilne emocjonalnie, czuje, rzadko decydują się na podejmowanie decyzji, są konsekwentni, śmierć, nie robią nic. Takie znaczenie liczb w pod liczbą trzy przychodzą na ten świat, aby być inicjatorami i заводилами. Aby zdobyć doświadczenie życiowe, muszą być przedsiębiorczy, przyjazny, optymistyczny, towarzyski, widoczne w społeczeństwie. Im trzeba doskonalić swoje twórcze i ораторские zdolności. Często to egocentryczne osobowości, leniwe i wymagają zatwierdzenia przez pod numerem cztery przychodzą na ten świat, aby pracować. To prawdziwe pracoholikami, którzy w celu uzyskania doświadczenia życiowego musi być tak zorganizowane, celowy, wytrzymałe, sumienny, cierpliwy, uparte konserwatystami. Ważne jest również, aby rozwijać w sobie umiejętność wybaczania. Tak rozszyfrowane wartości liczb w pod numerem pięć nazywa duszami towarzystwa. To miłujący wolność osobowości, są dowcipny, przedsiębiorczy, inteligentne, elastyczne. Aby uzyskać doświadczenie życiowe, muszą rozwinąć w sobie miłość do samodoskonalenia. Zazwyczaj są one взбалмошны, niecierpliwy, lubią rozrywki wszelkiego rodzaju, bardzo lubią sensacji i nie zawsze pozytywnie reagują na pod numerem sześć numerologia przeznaczenia wskazuje, jak wsparcie dla społeczeństwa. Muszą interesować się rozwojem duchowym, dbać o ludziach, poświęcać siebie, mieć wysokie poczucie odpowiedzialności i wyrównanymi psychikę. Często są zbyt emocjonalne, идеалистичны, piękne, artystycznej. Mogą tłumić własne pragnienia i starać się kontrolować cudze pod numerem siedem - myśliciele. Aby uzyskać doświadczenie w życiu, muszą być dogłębnymi, samotni. Priorytetem powinny stać introspekcja i duchowe poszukiwania. Powinny one mieć analityczny umysł, nie ufać innym, bać się zmian, być sparing na uczucia. Tacy ludzie są często zamknięte w sobie, nieśmiałe i krytyczne w swoich wyrokach. Takie znaczenie liczb w numerologii dla urodzonych pod pod numerem osiem pełnią rolę «szarego kardynała», to karierowiczów. Muszą być energiczne, celowy, zdeterminowani i pewni swoich umiejętności. To zimne, uczciwych, rozsądni ludzie, z ostrym i wymagającym stosunek do ludzi, często skłonność do pod numerem dziewięć przychodzą na świat jako filozofowie i sprawiedliwi. Aby uzyskać doświadczenie życiowe, muszą się rozwijać humanizm, bezinteresowność. Powinny one charakteryzować się miłością do bliźniego, współczucie, czasem nawet już wiesz, jak dowiedzieć się, ich liczba w numerologii, i możesz określić swoją misję. Numery pomagają nam iść swoją drogą i osiągnąć cele, które pozwalają realizować swoje duchowe intencje.Za pomocą raportu możemy zatem sprawdzić procent strat jakie zostały wyszacowane dla upraw w naszym powiecie. Wartości te niewątpliwie mogą stanowić podpowiedź dla rolników składających wniosek suszowy. W celu sprawdzenia strat w uprawach musimy znaleźć powiat oraz znać kategorię glebową. Duchowy rozwój wymaga obiektywizacji i konfrontacji z osobami z zewnątrz. Moje osobiste doświadczenie kierownictwa duchowego potwierdza mądrość ludową, która głosi, że żaden człowiek nie jest dobrym sędzią w swoich sprawach. Niezależnie od poziomu duchowego, emocjonalnego czy intelektualnego pozostaje w nas głębokie, choć czasem stłumione pragnienia bycia idealnym. Oczywiście takie pragnienia są ważnym bodźcem rozwojowym, niemniej mogą prowadzić do niezdrowej postawy duchowego perfekcjonizmu. Kierownictwo duchowe pomaga zobiektywizować te naturalne duchowe pragnienia. Problemem, na który często napotykamy, jest trudność znalezienia dobrego, pobożnego i mądrego kierownika duchowego. Nie jest to problem nowy. Św. Teresa z Avila wiele wycierpiała, poszukując właściwego kierownika. W końcu doszła do wniosku, ze u kierownika ważniejsza jest mądrość i umiejętność rozeznawania, aniżeli sama pobożność. Każdy z nas jest inny. Dotyczy to zarówno kierowników i osób korzystających z kierownictwa. Stąd płynie potrzeba rozeznania i wyboru właściwego kierownika, dostrojonego do własnych oczekiwań i potrzeb. Trafnie ujmują to mnisi z góry Athos: „dziś niewielu jest ojców duchowych, którzy by mogli być dla nas wzorem we wszystkim… Bądź jak pszczoła, która oblatuje najróżniejsze kwiaty; z każdego zbiera tyle nektaru, ile potrzebuje, by sporządzić miód. Idź do swych ojców lub do swych braci – bo wszyscy jesteśmy braćmi – i naucz się od jednego łagodności, od drugiego siły, od innego zaś mądrości, od jeszcze innego pokory, i sporządź swój miód z tych wszystkich cnót”. Jeżeli nie znamy bliżej żadnego kapłana, właściwa byłaby rada mnichów z góry Athos. Korzystajmy wówczas przez dłuższy czas z sakramentu pojednania u jednego spowiednika. Gdy odczuwamy, że rozumiemy się wzajemnie, poprośmy go o kierownictwo duchowe, jeśli nie szukajmy jak pszczoła dalej. Kierownikiem duchowym nie musi być koniecznie osoba duchowna. Może nim być np. lider wspólnoty czy grupy modlitewnej, siostra lub brat zakonny, osoby świeckie bardziej dojrzałe duchowo, a nawet mąż, żona czy przyjaciel. Drugi człowiek może służyć doświadczeniem i radą, ale także stać się oparciem i pomocą w chwilach trudności i zagubienia; może również wspomagać modlitwą. Dlatego warto poszerzać krąg znajomości o ludzi duchowych, dojrzałych i doświadczonych wewnętrznie. Im więcej głębokich, mądrych i dobrych osób znajduje się w naszym otoczeniu, tym bardziej stajemy się dojrzalsi i głębsi. fot. Unsplash
Pomiar inteligencji człowieka jest czymś niezwykle złożonym nawet w połowie 2020 roku i wymaga dokładnych i szczegółowych testów pod wieloma względami. Gardner ustalił siedem typów inteligencji: językowo-werbalną, fizyczno-kinestetyczną, logiczno-matematyczną, przestrzenną, muzyczną, interpersonalną, intrapersonalną i naturalistyczną. A dzięki jego wkładowi i innymŻyjemy w czasach, gdy człowiek wierzący jest poddawany próbom. Duch Święty powiedział wyraźnie, że w czasach ostatecznych niektórzy odstąpią od wiary, odwracając się do duchów zwodniczych i nauk szatańskich, kłamiąc obłudnie, mając napiętnowane sumienie. Odnosi się to do czasów, w których my żyjemy. Nie możemy zmienić tego faktu. W takich właśnie czasach musimy odnosić zwycięstwo, bo taka jest dotycząca nas Boża wola. Choć może się to wydawać dziwne, obecnie większe niebezpieczeństwo grozi chrześcijanom gorliwym niż letnim i zadowolonym z siebie. Ten kto szuka najlepszych Bożych rzeczy, pragnie usłyszeć zwiastowanie, które wskazałoby sposób ich osiągnięcia. Tęskni za nowymi przeżyciami za wzniosłymi aspektami prawdy, za jakimś nowym działaniem Ducha, które wzniosłoby go ponad martwy poziom religijnej przeciętności, jaką widzi wokół siebie. Z tego powodu gotów jest nakłonić swoje ucho na nowości i cuda w świecie religijnym, szczególnie, jeżeli prezentuje je jakaś interesująca osoba, ciesząca się dobrą opinią z powodu posiadania większej pobożności. Nasz Pan Jezus Chrystus, wielki Pasterz owiec, nie pozostawił swego stada na łasce wilków. Dał nam Pismo Święte, dał Ducha Świętego, oraz naturalne zdolności obserwacji i oczekuje od nas, abyśmy ciągle korzystali z tych darów. "Doświadczajcie wszystkiego, co dobre tego się trzymajcie" - powiedział Paweł ( "Umiłowani, nie każdemu duchowi wierzcie" - napisał Jan - "ale badajcie duchy czy są z Boga, gdyż wielu fałszywych proroków wyszło na świat" ( "Strzeżcie się fałszywych proroków", - ostrzegał nasz Pan - którzy przychodzą do was w odzieniu owczym, wewnątrz zaś są wilkami drapieżnymi" ( Potem dodał słowa, jak można te duchy sprawdzić: "Po owocach poznacie ich". Wynika z tego jasno, że nie tylko wszędzie pojawią się fałszywi prorocy, zagrażając naszemu chrześcijańskiemu życiu, ale też i to, że można ich zidentyfikować i ocenić. Rzecz oczywista, gdy tylko rozpoznamy tych fałszywych proroków i ich podstępy, wówczas stracą zdolność szkodzenia nam. "Lecz na próżno zastawiona jest sieć na oczach wszelkiego ptactwa". ( Zamierzam teraz przedstawić sposób, przy pomocy którego można sprawdzić wartość duchową rzeczy religijnych i moralnych, które do nas docierają i są nam przynoszone lub proponowane przez kogokolwiek. Gdy mamy do czynienia z tego rodzaju sprawami, powinniśmy pamiętać, że nie wszystkie dziwactwa religijne są dziełem szatana. Bez pomocy diabła umysł ludzki może wymyślić mnóstwo zwodniczych rzeczy. Niektóre osoby mają wyjątkową zdolność do popadania w zamieszanie i przyjmowania jakiegoś wyobrażenia za rzeczywistość, przy czym czynią to w świetle dnia, mając przed sobą otwartą Biblię. Piotr miał takich ludzi na myśli, gdy pisał: "Jak i umiłowany brat nasz Paweł w mądrości, która jest mu dana, pisał do was , tak też mówi we wszystkich pismach, gdzie się o tym wypowiada, są w nich pewne rzeczy niezrozumiałe, które podobnie jak i inne pisma, ludzie niewykształceni i niezbyt umocnieni przekręcają na własną zgubę" ( Mało prawdopodobne jest, by zagorzali apostołowie zamieszania przeczytali to, co jest tutaj napisane, albo odnieśli z tego jakieś korzyści, nawet gdyby to przeczytali. Jednak jest wielu rozsądnych chrześcijan, którzy zostali zwiedzieni, ale są na tyle pokorni, by przyznać się do swoich błędów i gotowi są powrócić do Pasterza i stróża dusz naszych. Takich można uchronić od fałszywych dróg. Ważniejsze jest jednak to, że jest niewątpliwie duża liczba osób, które nie zeszły z drogi prawdy i chcą mieć jakąś miarę, przy pomocy której można by wszystko sprawdzać, badać jakość chrześcijańskich przeżyć i nauk, w miarę jak pojawiają się w naszym codziennym życiu. Takim osobom pragnę udostępnić mały sekret, za pomocą którego sprawdzałem moje własne doświadczenia i porywy religijne w ciągu wielu lat. Krótko mówiąc, test polega na tym: ta nowa nauka, nowy religijny zwyczaj, nowe spojrzenie na prawdę, nowe duchowe przeżycie, - jak to wszystko wpłynęło na mój stosunek i związek z Bogiem, z Chrystusem, z Pismem Świętym, ze mną samym, innymi chrześcijanami, światem i grzechem. Przy pomocy tego siedmioczęściowego testu możemy sprawdzić wszystkie rzeczy religijne i przekonać się bez żadnych wątpliwości, czy jest to z Boga, czy też nie. Po owocach poznajemy rodzaj drzewa. Wystarczy więc postawić sobie pytanie, jak dana nauka lub przeżycie wpływa na mnie , i natychmiast będziemy wiedzieć, czy to pochodzi z góry, czy też skąd inąd. 1. Nasza relacja z Bogiem Jednym z najważniejszych sprawdzianów wszystkich religijnych przeżyć jest odpowiedź na pytanie: czy i jak wpływają one na nasz związek z Bogiem, nasze poznanie Boga i stosunek do Niego? Bóg, będąc tym kim jest, musi zawsze być najwyższym sędzią wszystkich religijnych rzeczy. Świat powstał jako narzędzie, środek przez który Stwórca może pokazać Swoją doskonałość wszystkim moralnym i rozumnym istotom: "Ja jestem Pan, to jest moje imię i nie oddam mojej chwały nikomu" ( "Godzien jesteś Panie, przyjąć chwałę, część, i moc, ponieważ Ty wszystko stworzyłeś, i z twojej woli zostało stworzone i zaistniało" ( Równowaga i porządek we wszechświecie wymaga, by Bóg był we wszystkim wywyższony. "Wielki jest Pan i godzien wielkiej chwały, jego wielkość jest nieskończona". Bóg czyni wszystko dla Swojej chwały i wszystko, co pochodzi od Niego, musi służyć dla Jego najwyższej chwały i czci. Każda nauka, czy przeżycie służące wywyższeniu Boga, według wszelkiego prawdopodobieństwa pochodzi od Niego. I odwrotnie, wszystko co przesłania Jego chwałę lub sprawia, że wygląda On mniej wspaniale, pochodzi z ciała lub diabła. Serce człowieka jest jak instrument muzyczny, na którym może grać Duch Święty, zły duch lub duch samego człowieka. Podobnie jest z przeżyciami religijnymi, niezależnie od tego, kim jest grający. W duszy można wzbudzić wiele radosnych uczuć przy pomocy niewłaściwego lub nawet bałwochwalczego uwielbienia. Zakonnica, która z "zapierającym dech uwielbieniem" klęka przed obrazem Marii Panny, doświadcza autentycznego religijnego przeżycia. Odczuwa miłość, strach, cześć i wszystkie przeżycia dające radość, tak samo jakby oddawała cześć Bogu. Nie można tak po prostu zlekceważyć mistycznych przeżyć hindusów czy sufitów. Nie ośmielamy się też przekreślać wzniosłych uniesień religijnych spirytystów i innych okultystów. Mogą one być, czasami są, autentycznym zetknięciem się z kimś lub czymś duchowym. W taki sam sposób chrześcijanie wchodzą w sfery przeżyć emocjonalnych, które przekraczają możliwości ich zrozumienia. Gdy spotykam takich ludzi, natarczywie chcieli się dowiedzieć, czy ich przeżycie było z Boga, czy też nie. Najlepiej jest postawić sobie samemu pytanie: Co się przez to zmieniło w moim stosunku do Boga Ojca i Pana naszego, Jezusa Chrystusa? Jeżeli ten nowy pogląd na prawdę, nowe zetknięcie się z duchowymi rzeczami, spowodowało, że bardziej miłuję Boga, jeśli to przeżycie wywyższyło Go w moich oczach, jeśli oczyściło moje pojęcie o Jego Istocie i jest On dla mnie wspanialszy niż był przedtem, to mogę wnioskować, że nie oddaliłem się na drogi błędu, wprawdzie miłe, lecz niebezpieczne i niedozwolone. 2. Relacja wobec Jezusa Chrystusa Następny sprawdzian: W jaki sposób to nowe przeżycie wpłynęło na mój stosunek do Pana Jezusa Chrystusa? Niezależnie od tego, gdzie Chrystusa umieszcza współczesna religia, Bóg daje Mu najwyższe miejsce na niebie i na ziemi. "To jest Syn mój umiłowany - w którym mam upodobanie" - przemówił głos z nieba. Piotr pełen Ducha Świętego, oznajmił: "Tego Jezusa, którego wy ukrzyżowaliście, Bóg uczynił Panem i Chrystusem" ( Jezus o sobie powiedział: "Ja jestem droga, prawda i życie, nikt nie przychodzi do Ojca, jak tylko przeze mnie". I znowu Piotr o Nim powiedział tak: "Nie ma w nikim innym zbawienia, albowiem nie ma żadnego innego imienia pod niebem, danego ludziom, przez które moglibyśmy być zbawieni" ( Cały list do Hebrajczyków poświęcony jest myśli, że Chrystus jest wywyższony ponad wszystkimi. Wykazana jest Jego wyższość nad Aaronem i Mojżeszem i nawet aniołowie muszą upadać przed Nim i uwielbiać Go. Paweł mówi, że jest On obrazem Boga niewidzialnego, że w Nim mieszka cała pełnia boskości, i że we wszystkim On musi mieć pierwszeństwo. Lecz z biegiem czasu ludzie zaniechali przekazywania Jego chwały przypisywanej Mu przez proroków, patriarchów, apostołów, świętych, starszych, psalmistów, królów, i serafów. Dla nas jest on mądrością, sprawiedliwością, uświęceniem i odkupieniem. On jest naszą nadzieją, naszym życiem, naszym wszystkim we wszystkim, teraz i na wieki wieków. Jeśli wszystko to jest prawdą, to oczywiste jest, że On musi być w centrum każdej nowej nauki, każdej możliwej do przyjęcia praktyki i wszystkich autentycznych przeżyć chrześcijańskich. Wszystko co Go czyni mniejszym od tego, czym ustanowił Go Bóg, jest czystym fałszem i musi być po prostu odrzucone, nawet gdyby to było dla nas bardzo przyjemnym przeżyciem. Chrześcijaństwo bez Chrystusa - to brzmi paradoksalnie, ale istnieje jako rzeczywiste zjawisko naszych czasów. Wiele rzeczy wykonywanych w imieniu Chrystusa jest fałszowaniem Chrystusa, bo pochodzą one z ciała, posługują się cielesnymi metodami i służą cielesnym celom. Czasami wspomina się imię Chrystusa w ten sam sposób i w tym samym celu, jak czynią to ambitni politycy, gdy wspominają konstytucję i flagę, by pod świętością ukryć sprawy cielesne i zwieść prostodusznych słuchaczy. To jednak mimowolnie zdradza, że Chrystus nie jest w centrum, że nie jest wszystkim we wszystkim. Są też przeżycia psychiczne, które szukającego wzruszają i budzą przekonanie, że naprawdę spotkał Pana i wzniósł się do "trzeciego nieba." Ale prawdziwy charakter tego przeżycia ujawnia się dopiero później, gdy twarz Chrystusa zaczyna zanikać ze świadomości ofiary oszustwa, a człowiek coraz bardziej zaczyna polegać na uniesieniach emocjonalnych jako na dowodach swojej duchowości. Z drugiej strony zaś, jeśli to nowe przeżycie sprawia, że Chrystus staje się dla nas niezbędny, jeżeli przenosi nasze zainteresowanie z naszych uczuć na Chrystusa, to jesteśmy na właściwej drodze. Wszystko, co sprawia, że Chrystus staje się nam droższy, z całą pewnością pochodzi od Boga. 3. Relacja wobec Pisma Świętego Następny sprawdzian odkrywający prawdziwość duchowego przeżycia jest taki: Jak wpływa ono na mój stosunek do Pisma Świętego? Czy to nowe przeżycie lub nowe spojrzenie na prawdę pochodzi z samego Słowa Bożego, czy też jest wynikiem jakiegoś bodźca niebiblijnego? Wrażliwi chrześcijanie często stają się ofiarą wywieranej na nich silnej presji psychologicznej. Presja wywierana jest świadomie lub nieświadomie, pojawia się w czyimś osobistym świadectwie lub jest barwną historyjką opowiadaną przez gorliwego kaznodzieję, który przemawia z proroczym przekonaniem, ale nie sprawdził swojej historyjki z faktami, albo też nie sprawdził poprawności wyciągniętych wniosków ze Słowem Bożym. Wszystko, co nie pochodzi z Pisma Świętego, powinno być z tego powodu uważane za podejrzane aż do chwili, gdy wykaże swą zgodność z Pismem Świętym. Jeżeli stwierdzimy, że coś jest przeciwne objawionej prawdzie w Słowie Bożym, żaden chrześcijanin nie przyjmie tego jako pochodzącego od Boga. Niezależnie od wielkości ładunku uczuciowego nie można dowieść prawdziwości żadnego przeżycia, dopóki nie znajdzie się rozdziału lub wersetu potwierdzającego je w Piśmie Świętym. "Słowo Boże i świadectwo" musi być końcowym i ostatecznym dowodem (por. Obj. Powinniśmy również patrzeć ostrożnie na wszystko, co jest nowe lub wyjątkowe, dopóki nie znajdziemy na to dowodu w Piśmie Świętym. Przez ostatnie pół wieku wśród chrześcijan przyjęło się bardzo wiele niebiblijnych mniemań, przy czym twierdzi się, że należą one do prawd, które miały się objawić w czasach ostatecznych. Prawda zaś jest taka, że Biblia nie mówi nam nic o tym, że w czasach ostatecznych pojawi się jakieś nowe światło i wyższego rodzaju przeżycie duchowe. Biblia mówi o czymś zupełnie przeciwnym. Niczego nie można naciągać z księgi Daniela, czy z listów nowotestamentowych tak, by popierało myśl, że u końca ery chrześcijańskiej będziemy cieszyć się światłem nieznanym na początku. Bądźmy ostrożni, gdy ktoś twierdzi, że jest mądrzejszy niż apostołowie lub że jest bardziej święty niż męczennicy pierwszego Kościoła. Najlepszy sposób rozprawienia się z tym, to wstać i opuścić towarzystwo tego człowieka. Nie możesz mu pomóc i z pewnością on nie może pomóc tobie. Przyjmując nawet, że Pismo Święte nie zawsze jest jasne, i że są różnice w interpretacji między równie szczerymi ludźmi, następujący test dostarczy nam dowodu do sprawdzenia wszystkiego, co jest religijne: Jak wpływa to na moją miłość do Pisma Świętego i na moje zrozumienie Słowa Bożego? Choć prawdziwa moc nie leży w literze tekstu, ale w Duchu Świętym, który natchnął Pismo Święte, nigdy nie powinniśmy lekceważyć wartości litery. Tekst ma się tak do prawdy, jak plaster do miodu. Jedno służy jako naczynie dla drugiego. Ale tu analogia się kończy. Miód można usunąć z plastra, ale Ducha prawdy nie można oddzielić od tekstu Pisma Świętego. Z tego powodu wzrastające poznanie Ducha Świętego będzie oznaczało rosnącą miłość do Pisma Świętego. Z tego wynika, że prawdziwie miłujący Boga człowiek będzie też miłował Jego Słowo. Wszystko, co przychodzi do nas od Boga, który dał nam Swoje Słowo, pogłębi naszą miłość do Słowa Bożego. Jest to pewnego rodzaju logiczny wniosek, ale prawdę tę potwierdza wielu świadków, którym można bardziej zaufać niż logice. Jest to ogromna armia świadków żyjących i nieżyjących. Świadkowie ci, jednogłośnie twierdzą, że ich miłość do Pisma Świętego wzrastała wraz ze wzrostem wiary, a ich posłuszeństwu Słowu stawało się coraz bardziej konsekwentne i radosne. Jeśli jakaś nowa nauka, wpływ nowego nauczyciela, nowe emocjonalne przeżycie wypełnia serce widocznym głodem, by rozważać Pismo Święte dniem i nocą, to mam powód, by wierzyć, że Bóg przemówił do mojej duszy, i że moje przeżycie jest prawdziwe. W przeciwnym zaś przypadku, gdy moja miłość do Słowa Bożego choć trochę słabnie, jeśli moje pragnienie, by jeść i pić, obniżyło się choć o jeden stopień powinienem pokornie przyznać, że gdzieś przeoczyłem Boży sygnał i szczerze powinienem zawrócić, aż ponownie znajdę tę prawdziwą drogę. 4. Wpływ na własne "Ja" Jakość religijnego przeżycia można sprawdzić badając jego wpływ na życie naszego "Ja". Duch Święty i ludzkie upadłe własne "Ja" są diametralnie sobie przeciwne. "Ciało pożąda przeciwko Duchowi, Duch zaś przeciwko ciału, a te są sobie przeciwne, abyście nie to co chcecie robili" ( "Bo ci, którzy żyją według ciała, myślą o tym co cielesne; ci zaś, którzy żyją według Ducha, o tym, co duchowe. Dlatego zamysł ciała jest wrogi Bogu, nie poddaje się bowiem zakonowi Bożemu, bo też nie może" ( Aby Duch Boży mógł twórczo działać w naszych sercach, musi potępić i zabić w nas "ciało". To znaczy, Duch musi mieć naszą całkowitą zgodę, by móc zamienić, nasze naturalne "Ja" na Osobę Chrystusa. Zamiana ta jest dokładnie wyjaśniona w liście do Rzymian w rozdziałach 6, 7 i 8. Gdy szukający chrześcijanin przeszedł przez doświadczenie ukrzyżowania opisane w 6 i 7 rozdziale, wchodzi na rozległe i wolne tereny rozdziału ósmego. Tutaj własne "Ja" pozbawione jest tronu, a na tronie na zawsze zasiada Chrystus. W świetle tego nietrudno zobaczyć, dlaczego stosunek chrześcijanina do własnego "Ja" jest tak doskonałym sprawdzianem wartości przeżycia religijnego. Większość mistrzów głębokiego życia duchowego, tacy jak Fenelon, Molinos, Jan od Krzyża, Madame Guyon i zastępy innych, ostrzegali przed pseudoreligijnymi przeżyciami, które są źródłem cielesnych rozkoszy, które karmią "ciało" i napełniają serce samouwielbieniem. Dobra jest taka zasada: Jeśli jakieś przeżycie posłużyło do ugięcia mnie, pomniejszenia mnie w moich własnych oczach, to ono jest z Boga. Lecz jeśli dało mi uczucie samozadowolenia, to jest fałszywe i należy je odrzucić, jako pochodzące z nas samych lub od diabła. Nic, co pochodzi z Boga, nie będzie służyło mej dumie lub samozadowoleniu. Jeśli odczuwam pokusę, by chełpić się lub wywyższać z powodu jakiejś wizji lub przeżycia duchowego wyższego rodzaju, to natychmiast powinienem uklęknąć i pokutować. Stałem się ofiarą wroga. 5. Relacja wobec braci Nasz stosunek i związek z naszymi braćmi i siostrami w Chrystusie jest następnym dobrym sprawdzianem przeżycia religijnego. Zdarza się, że po jakimś wyjątkowym duchowym przeżyciu, niejeden szczery chrześcijanin odsunie się od swych braci i sióstr i rozwija w sobie ducha krytykowania. Może mieć szczere przekonanie, że jego przeżycie było czymś wyższym i że teraz znajduje się w wyższym stanie łaski, a zbór do którego uczęszcza, jest tylko wymieszanym tłumem ludzi, on natomiast, jest jedynym prawdziwym "synem Izraela". Może zmagać się, by zachować cierpliwość wobec świeckiej religijności innych, ale jego uprzejmy język i protekcjonalny uśmiech odkrywają jakie jest jego prawdziwe zdanie, a również odsłaniają prawdę o nim samym. Jest to niebezpieczny stan umysłu, i tym bardziej niebezpieczny, że same fakty pozornie usprawiedliwiają takie rozumowanie. Brat ten rzeczywiście miał jakieś niezwykłe przeżycie, rzeczywiście otrzymał wspaniałe światło na Pismo Święte oraz wkroczył do radosnej i nieznanej przedtem ziemi. Może też być prawdą, że ci, którzy mówią, że są chrześcijanami, żyją po świecku, ospale, bez duchowego entuzjazmu. Nie o to tu chodzi, że on się myli, co do faktów, a to dowodziłoby, że jest w błędzie, ale chodzi o to, że jego reakcja na te fakty pochodzi z "ciała". Jego nowy "stan duchowy" sprawił, że ma mniej miłości do innych. Świadectwo wierzącej autorki piszącej w staromodnej angielszczyźnie, mówi nam w jaki sposób prawdziwa łaska chrześcijańska wpływa na nasz stosunek do innych: "Albowiem wszystkie rzeczy piękne i godne miłości pochodzące od Stwórcy, pomniejszają duszę we własnych oczach, i najbardziej wypełniają ją pełną czci bojaźnią i prawdziwą cichością, obfitością miłości do innych chrześcijan." Każde duchowe przeżycie, które nie pogłębia naszej miłości do innych chrześcijan, może być bez ryzyka przekreślone jako fałszywe. Apostoł Jan czyni miłość do innych chrześcijan sprawdzianem prawdziwej wiary: "Dzieci, miłujmy nie słowem, ani językiem, ale czynem i prawdą. Po tym poznamy, żeśmy z prawdy, i uspokoimy przed Nim swoje serca" ( I znowu mówi: "Umiłowani, miłujmy się nawzajem, gdyż miłość jest z Boga, i każdy, kto miłuje, z Boga się narodził i zna Boga. Kto nie miłuje, nie zna Boga, gdyż Bóg jest miłością." ( W miarę jak wzrastamy w łasce, wzrastamy też w miłości do innych Bożych ludzi: "Każdy kto miłuje tego, który go zrodził, miłuje też tego, który się z niego narodził" ( To po prostu oznacza, że jeśli będziemy kochać Boga, będziemy też kochać Jego dzieci. Każde prawdziwe chrześcijańskie przeżycie pogłębi naszą miłość do innych chrześcijan. Dochodzimy więc do wniosku, że wszystko co zmierza do odseparowania nas w widoczny sposób lub w sercu od innych chrześcijan, nie jest z Boga, lecz z "ciała" lub z diabła. I na odwrót. To, co powiększa naszą miłość do dzieci Bożych, pochodzi od Boga. "Po tym wszyscy poznają, żeście uczniami moimi, jeśli miłość wzajemną mieć będziecie. 6. Relacja wobec świata Inny pewny sprawdzian źródła religijnego przeżycia jest taki: Przypatrzmy się, jak wpływa ono na nasz stosunek i relację do świata. Przez słowo "świat" nie rozumie pięknego porządku przyrody, którą Bóg stworzył dla człowieka. Nie mam też na myśli świata zgubionych ludzi w sensie, w jakim użył tego słowa nasz Pan, gdy powiedział: "Bóg tak ukochał świat, że Syna swego jednorodzonego dał, aby każdy kto weń wierzy nie zginął, ale miał żywot wieczny. Bowiem nie posłał Bóg Syna, aby sądził świat, ale aby świat przez Niego był zbawiony" ( Z pewnością każde prawdziwe dotknięcie duszy przez Boga pogłębi nasze uczucie zadowolenia z piękna przyrody i wzmocni naszą miłość do zgubionych ludzi; ale mnie chodzi o coś zupełnie innego. Niech apostoł to powie za nas: "Bo wszystko co jest na świecie, pożądliwość ciała, pożądliwość oczu i pycha życia, nie jest z Ojca, ale ze świata. I świat przemija wraz z pożądliwością swoją, ale kto pełni wolę Bożą, trwa na wieki" ( Chodzi o taki rodzaj świata, gdy sprawdzamy jakość przeżyć duchowych. Jest to świat cielesnych przyjemności, bezbożnych rozrywek, pożądania ziemskich dóbr, sławy i grzesznej radości. Świat ten żyje bez Chrystusa podążając za radą bezbożnego i poddając się panowaniu władcy, który rządzi w powietrzu, który teraz działa w synach buntu. ( Jego religia ma formę pobożności, lecz jest pozbawiona mocy, ma imię, że żyje, lecz jest martwa. Krótko mówiąc, nieodkupiona społeczność ludzka, zdążająca drogą prosto do piekła jest całkowitym przeciwieństwem prawdziwego Kościoła Bożego, który jest społecznością odkupionych ludzi, dążących do pokoju i z radością do nieba. Każda prawdziwa praca Boża dokonana w naszych sercach będzie prowadziła do tego, że nie będziemy pasowali do świeckiej społeczności. "Nie miłujcie świata, ani tych rzeczy, które są na świecie. Jeśli, kto miłuje świat, nie ma w nim miłości Ojca" ( "Nie chodźcie w obcym jarzmie z niewiernymi, bo co ma wspólnego sprawiedliwość z nieprawością, albo jakaż społeczność między światłością a ciemnością?" ( Można jasno stwierdzić, że każdy duch, który pozwala na kompromis ze światem, jest duchem fałszywym. Każdy religijny ruch, który naśladuje świat w jakiejkolwiek formie, jest fałszywy w stosunku do krzyża Chrystusa i jest po stronie diabła - niezależnie od tego, jak wiele pozytywnych rzeczy mogą czynić liderzy tego ruchu. 7. Relacja wobec grzechu Ostatnim sprawdzianem autentyczności chrześcijańskiego przeżycia jest postawienie sobie pytania: Jak to wpływa na nasz stosunek do grzechu? Działanie łaski w sercu człowieka wierzącego odwróci jego serce od grzechu i zwróci je do świętości. "Albowiem objawiła się łaska Boża, zbawienna dla wszystkich ludzi, nauczająca nas, abyśmy wyrzekli się bezbożności i światowych pożądliwości i na tym doczesnym świecie wstrzemięźliwie, sprawiedliwie pobożnie żyli, oczekując błogosławionej nadziei objawienia wielkiego Boga i Zbawiciela naszego Jezusa Chrystusa." ( Nie wyobrażam sobie jak można to jaśniej wyrazić. Ta sama łaska, co zbawia, równocześnie uczy, że człowiek jest zbawiony w swoim wnętrzu. Nauka ta jest pozytywna i negatywna. Negatywnie naucza nas, aby wyrzec się bezbożności i świeckich pożądliwości. Pozytywnie naucza, aby żyć wstrzemięźliwie, sprawiedliwie i pobożnie w obecnym świecie. Człowiek mający szczere serce nie będzie miał z tym trudności. Wystarczy, że sprawdzi swe skłonności, a odkryje, czy w swym życiu zajmuje się grzechem bardziej lub mniej, po tym domniemanym działaniu łaski, które się w nim stało. Wszystko co osłabia jego nienawiść do grzechu, może natychmiast zidentyfikować jako fałszywe w odniesieniu do Pisma Świętego, Zbawiciela i własnej duszy. To, co bardziej uatrakcyjnia świętość i czyni grzech nie do zniesienia, można przyjąć jako prawdziwe. "Albowiem Ty nie jesteś Bogiem, który chce niegodziwości, zły nie może z Tobą przebywać. Nie ostoją się chełpliwi przed oczami Twymi, nienawidzisz wszystkich czyniących nieprawość" ( Jezus ostrzegał: "Powstaną fałszywi mesjasze i fałszywi prorocy, i czynić będą wielkie znaki i cuda, aby o ile można zwieść i wybranych " (Mat. Te słowa opisują nasze czasy tak dobrze, abyśmy wiedzieli, że nie jest to przypadek. Przedstawiłem te sprawdziany mając nadzieję, że wybrani odniosą z tego korzyści. Wyniki są w rękach Boga. Wersja HTML, Copyright by Czytelnia Chrześcijanina, 1998
Zastanawiasz się jaki jest wiek Twojej duszy? Poniższy quiz za pomocą 15 pytań sprawdza różne aspekty Twojego podejścia do życia i pozwala realnie ocenić Twój duchowy wiek. Co rozumiemy pod terminem wiek duszy? Tak samo jak dojrzewamy fizycznie i przechodzimy przez kolejne etapy od dzieciństwa po starość, tak samo nasza dusza dorasta i rozwija się. Co istotne, wiek duszy nie jest bezpośrednio skorelowany z naszym wiekiem fizycznym, dlatego nawet jako stosunkowo młoda osoba możemy odznaczać się dojrzałą duszą, lub wręcz przeciwnie, w podeszłym wieku mieć duszę dziecka. Z reguły jednak, upływ lat i kolejne doświadczenia życiowe zmieniają nas duchowo, więc trudno o tego typu dojrzałość w młodym wieku. Koncepcja wieku duszy jest bardzo podobna do rozważań na temat wieku mentalnego, jednak występują tutaj pewne różnice. W jaki sposób działa kalkulator na wiek duszy? Nasz test online zawiera zróżnicowane pytania oraz hipotetyczne sytuacje życiowe. Dzięki odpowiedziom jesteśmy w stanie ocenić na jakim etapie rozwoju jest Twoja dusza. Z tego powodu bardzo istotne jest, aby na pytania odpowiadać maksymalnie rzetelnie, bez chęci przedstawiania siebie w lepszym świetle. Jeżeli faktycznie odpowiedzi będą prawdziwe odzwierciedlać Twoje podejście, z pewnością poznasz realny wiek swojej duszy. 5 etapów rozwoju duszy człowieka Poniżej przedstawiamy 5 etapów w jakich może znajdować się dusza ludzka. Nie ma tutaj konkretnej liczby jak w przypadku wieku cielesnego, ponieważ po prostu nie da się tego określić. Dusza na różnych etapach rozwoju wyróżnia się różnymi cechami, które umożliwiają jasny podział na poniższe fazy: Dusza niemowlęca W pierwszym etapie rozwoju duszy najistotniejsze jest przetrwanie oraz skupienie na sobie i swoich potrzebach. Dorosły z duszą niemowlęcą ma na celu przede wszystkim przetrwanie i zaspakajanie bieżących potrzeb. Chociaż nie ma dużych wymagań, to trudno mu zrozumieć, że świat nie kręci się wokół niego. Nie ma tutaj ambitnych planów na życie i jeżeli tylko czuje się bezpiecznie to jest w stanie zaakceptować prawie każde położenie. Niestety zdarzają się osoby, które przez większość swojego życia funkcjonują w tym stadium. Zazwyczaj na pewnym etapie życia, przychodzi jednak refleksja, że tymczasowymi pragnieniami nigdy nie zapewni rozwoju i spełnienia. Dusza dziecka Dusza dziecka jest już nieco bardziej świadoma i zaczyna dostrzegać innych. Osoby z taką duszą analizują potrzeby otaczającego go świata i ludzi, a następnie starają się do nich dostosować. Chcą być wartością częścią społeczeństwa i rodziny, jednak często nie mają świadomości, że zbyt mało dają ze swojej strony. Aprobata innych jest tutaj najważniejszym wyznacznikiem dobra i zła, a inne aspekty życia często bywają zaniedbywane. To jedna z popularniejszych dusz u ludzi, więc nie zdziw się jeżeli nasz test na wiek duszy wskaże właśnie ją. Młoda dusza Młoda dusza to etap w którym bardzo dużo osób zatrzymuje się na dłużej. Nasze ambicje, nadmiar energii i chęć działania wysuwają się tutaj na pierwszy plan. Chcemy, aby inni dostrzegali nasze osiągnięcia, dlatego ciągle wyznaczamy sobie kolejne cele. Stworzenie sobie wygodnego życia i niezależności wydaje się na tym etapie najważniejszą wartością. Chęć sukcesu zarówno intelektualnego jak i materialnego stanowi pewnego rodzaju uzależnienie z którego trudno się wydobyć. To właśnie z powodu długiego okresu “młodej duszy” wiele osób na stare lata żałuje, że nie korzystało życia kiedy była ku temu okazja. Wyjście z tego etapu następuje dopiero w momencie kiedy człowiek uzna, że materialne dobra nie gwarantują szczęścia i spokoju umysłu. Dojrzała dusza Dojrzałe dusze zaczynają sobie zadawać pytanie kim naprawdę są i jednocześnie próbują zrozumieć innych ludzi. Osoby z dojrzałą duszą są już mentalnie niezależne i znają swoją wartość. Teraz, kiedy już poznali siebie bardziej skupiają się na poznawaniu innych i relacji z przyjaciółmi czy rodziną. Smutnym aspektem takiej dojrzałości jest dostrzeganie wszystkich swoich błędów z przeszłości, jednak jak wiadomo – to ono zaprowadziły nas w miejsce w którym się znajdujemy. Takie osoby często dostrzegają potrzebę pomocy innym ludziom i sprawia im to dużą satysfakcję – tzw. miłość bezwarunkowa. Jeżeli znajdują się w otoczeniu osób mniej dojrzałych to często bywają nieprawidłowo zrozumiani. Stara dusza Stare dusze to osoby przede wszystkim poszukujące pełnego spełnienia, aby zakończyć życie w zgodzie ze swoim sumieniem. Owe spełnienia następuje poprzez zrozumienie, że dusza nie ma końca, a nasz ostatni dzień na ziemi będzie również początkiem czegoś innego. Osiągniecie tego poziomu rozwoju duchowego jest niezwykle trudne i wymaga naprawdę dużej zmiany nastawienia. Zdobytą wiedzę stara się przekazywać młodszym duszom, aby kierować je na właściwe tory. Rozumieją świat i połączenia międzyludzkie, dlatego trudno wyprowadzić ich z równowagi – po prostu nie tracą energii na niepotrzebne działania. Starymi duszami są obdarzone np. dzieci indygo. Kamień na czakrę splotu – żółty awenturyn na łańcuszku Produkt w promocji 39,99 zł Kamień na czakrę gardła – turkus na łańcuszku Produkt w promocji 39,99 zł Naszyjnik na czakrę trzeciego oka – ametyst Produkt w promocji 34,99 zł Które słowo najlepiej podsumowuje Twoje istnienie Przetrwanie Dostosowanie Walka Relacje Pokój Jak określasz czy ktoś jest dobrym człowiekiem? Osoby, które mi pomagają oceniam jako dobre Osoby ogólnie lubiane muszą być dobre Na podstawie ich sukcesów i porażek Patrzę jak traktują innych Każdy jest na swój sposób dobry i zły Czy cel może uświęcać środki? Zdecydowanie tak Tak Obojętnie Nie Zdecydowanie nie Co jest Twoim celem życiowym? Nie mam celu Znaleźć miłość Kariera i bycie bogatym Chronić moich bliskich Być maksymalnie pomocnym dla innych Czy wierzysz w życie po śmierci? Nie Nie mam zdania Trudno mi prawdziwie uwierzyć Tak Tak i kontempluje nad jego charakterem Jaką wiadomość przekażesz młodszej wersji siebie? Nie słuchaj co gadają inni Słuchaj opinii tylko rodziny i bliskich Pracuj ciężko, a osiągniesz sukces Zwolnij i ciesz się życiem Nie zapomnij o swojej misji Kto jest Twoim prawdziwym przyjacielem? Nie wiem Osoby mnie wspierające Nie wierzę w przyjaźń Osoby, które są przy mnie w wielu aspektach życia Osoby, które pomagają mi zrozumieć prawdziwy cel istnienia Której z tych rzeczy żałowałbyś/żałowałabyś najbardziej? Zrobienie czegoś, czego nie lubię Zrobienie czegoś, co było ustalone beze mnie Zrobienie czegoś, co marnuje mój czas Zrobienie czegoś, co przyniesie wstyd Nie zrobienie czegoś, na co mam ochotę Które słowo najbardziej Cię przeraża? Samotność Upokorzenie Porażka Żal Brak celu Jak postrzegasz śmierć? Straszna Niezrozumiała Głupia Dająca spokój Jedyna prawda w naszym życiu Co pomaga osiągnąć sukces najbardziej? Bezwzględne zachowania Dobrzy przyjaciele Ciężka praca Nastawienie Dokładne zrozumienie istoty życia Która część każdej opowieści jest najważniejsza? Nie wiem Początek Punkt kulminacyjny Cała fabuła Zakończenie Który kolor jest Ci najbliższy Czerwony Żółty Niebieski Zielony Fioletowy Co jest najbardziej bezwartościowe? Zbyt dużo narzekania Nadmierne buntowanie Zbyt dużo zabawy Za dużo ciężkiej pracy Wszystko jest bez sensu w zbyt dużych ilościach Jak bardzo duchowy rozwój ma dla Ciebie znaczenie (skala 1-5)? Twoja dusza to: Dusza niemowlęca W pierwszym etapie rozwoju duszy najistotniejsze jest przetrwanie oraz skupienie na sobie i swoich potrzebach. Dorosły z duszą niemowlęcą ma na celu przede wszystkim przetrwanie i zaspakajanie bieżących potrzeb. Chociaż nie ma dużych wymagań, to trudno mu zrozumieć, że świat nie kręci się wokół niego. Nie ma tutaj ambitnych planów na życie i jeżeli tylko czuje się bezpiecznie to jest w stanie zaakceptować prawie każde położenie. Niestety zdarzają się osoby, które przez większość swojego życia funkcjonują w tym stadium. Zazwyczaj na pewnym etapie życia, przychodzi jednak refleksja, że tymczasowymi pragnieniami nigdy nie zapewni rozwoju i spełnienia. Dusza dziecięca Dusza dziecka jest już nieco bardziej świadoma i zaczyna dostrzegać innych. Osoby z taką duszą analizują potrzeby otaczającego go świata i ludzi, a następnie starają się do nich dostosować. Chcą być wartością częścią społeczeństwa i rodziny, jednak często nie mają świadomości, że zbyt mało dają ze swojej strony. Aprobata innych jest tutaj najważniejszym wyznacznikiem dobra i zła, a inne aspekty życia często bywają zaniedbywane. To jedna z popularniejszych dusz u ludzi, więc nie zdziw się jeżeli nasz test na wiek duszy wskaże właśnie ją. Młoda dusza Młoda dusza to etap w którym bardzo dużo osób zatrzymuje się na dłużej. Nasze ambicje, nadmiar energii i chęć działania wysuwają się tutaj na pierwszy plan. Chcemy, aby inni dostrzegali nasze osiągnięcia, dlatego ciągle wyznaczamy sobie kolejne cele. Stworzenie sobie wygodnego życia i niezależności wydaje się na tym etapie najważniejszą wartością. Chęć sukcesu zarówno intelektualnego jak i materialnego stanowi pewnego rodzaju uzależnienie z którego trudno się wydobyć. To właśnie z powodu długiego okresu "młodej duszy" wiele osób na stare lata żałuje, że nie korzystało życia kiedy była ku temu okazja. Wyjście z tego etapu następuje dopiero w momencie kiedy człowiek uzna, że materialne dobra nie gwarantują szczęścia i spokoju umysłu. Dojrzała dusza Dojrzałe dusze zaczynają sobie zadawać pytanie kim naprawdę są i jednocześnie próbują zrozumieć innych ludzi. Osoby z dojrzałą duszą są już mentalnie niezależne i znają swoją wartość. Teraz, kiedy już poznali siebie bardziej skupiają się na poznawaniu innych i relacji z przyjaciółmi czy rodziną. Smutnym aspektem takiej dojrzałości jest dostrzeganie wszystkich swoich błędów z przeszłości, jednak jak wiadomo - to ono zaprowadziły nas w miejsce w którym się znajdujemy. Takie osoby często dostrzegają potrzebę pomocy innym ludziom i sprawia im to dużą satysfakcję - tzw. miłość bezwarunkowa. Jeżeli znajdują się w otoczeniu osób mniej dojrzałych to często bywają nieprawidłowo zrozumiani. stara dusza Stare dusze to osoby przede wszystkim poszukujące pełnego spełnienia, aby zakończyć życie w zgodzie ze swoim sumieniem. Owe spełnienia następuje poprzez zrozumienie, że dusza nie ma końca, a nasz ostatni dzień na ziemi będzie również początkiem czegoś innego. Osiągniecie tego poziomu rozwoju duchowego jest niezwykle trudne i wymaga naprawdę dużej zmiany nastawienia. Zdobytą wiedzę stara się przekazywać młodszym duszom, aby kierować je na właściwe tory. Rozumieją świat i połączenia międzyludzkie, dlatego trudno wyprowadzić ich z równowagi - po prostu nie tracą energii na niepotrzebne działania. Starymi duszami są obdarzone np. dzieci indygo. Jeżeli nie wyświetla się wynik testu, prawdopodobnie nie wszystkie odpowiedzi są zaznaczone.
. 180 201 263 408 108 254 289 146jak sprawdzić swój poziom duchowy
